Ας ξεκινήσουμε με ένα παράδειγμα. Σκεφτείτε πως σε μια οικογένεια υπάρχουν 4 άτομα αλλά μόνο 1 από αυτά έχει δίπλωμα οδήγησης. Σίγουρα οι εξωτερικές δουλείες μπορεί να γίνουν γρηγορότερα από αυτό το άτομο που έχει δίπλωμα οδήγησης αλλά όλες οι δουλείες χρειάζονται αυτοκίνητο σε ένα σπίτι; H απάντηση είναι πως όχι. Το ίδιο ισχύει και για τους επεξεργαστές. Αν οι μισές λειτουργίες είναι σειριακές και οι άλλες μισές παράλληλες τότε ο επεξεργαστής μπορεί να έχει άπειρους πυρήνες στο δυναμικό του αλλά δεν θα βοηθάνε πολύ στο άλλο μισό.
Οι αριθμοί μπορεί εύκολα να μπερδέψουν κάποιους και οι πυρήνες να γίνουν οι νέα μάχη όπως είχαμε με τα megapixels. Έρχεται όμως η στιγμή που κάτι θα μας επαναφέρει στην πραγματικότητα και σε αυτή την περίπτωση έχουμε τα πρώτα συγκριτικά μεταξύ του iPhone 7 που λανσαρίστηκε τον Σεπτέμβριο και του νέου Samsung Galaxy S8.
To Apple A10 Fusion system-on-a-chip (SOC) στο iPhone 7 πραγματικά κάνει σκούπα τόσο τον Samsung Exynos 8895 όσο και τον Qualcomm Snapdragon 835 που βρίσκονται στα Galaxy S8 σε ότι έχει να κάνει με τις αποδόσεις του ενός πυρήνα.
Τα chipset της Samsung και της Qualcomm είναι γρηγορότερα από το A10 Fusion chip σε ότι έχει να κάνει με την λειτουργία πολλαπλών πυρήνων.
Στον τομέα λοιπόν τον αποδόσεων το S8 χρειάζεται τους διπλάσιους πυρήνες από το iPhone 7 αλλά και πάλι δεν είναι τόσο αποδοτικοί όσο θα περίμενε κανείς.
Η Apple έχει εστιάσει στις λειτουργίες ενός thread με λειτουργίες και αυτό δείχνει άμεσα. Αυτό κάνει την διεπαφή του χρήστη γρήγορη καθώς και τις εναλλαγές των εφαρμογών. Όσο και γρήγορα να γίνουν τα chips αν η εμπειρία του χρήστη μοιάζει αργή τότε και η ίδια η συσκευή μοιάζει το ίδιο αργή.
Με άλλα λόγια δεν θα πρέπει να προκαλεί εντύπωση γιατί τα iPhone εδώ και χρόνια δίνουν την αίσθηση πως είναι πιο γρήγορα με καλύτερη ταχύτητα αντίδρασης από τον ανταγωνισμό – Αυτό γίνεται γιατί έχουμε μονές επεξεργασίες στο ίδιο thread διαχειρίσιμο από τον 1 πυρήνα την φορά.
Υπάρχει μια παλαιά ιστορία με τον Steve Jobs που ήθελε sushi στην καφετέρια του Apple Campus. Έτσι λοιπόν έφεραν τον καλύτερο σεφ suchi για να το μαγειρεύει. Το ίδιο έγινε και με τα chipsets. Όταν έγινε ξεκάθαρο ότι το iPhone και μελλοντικά προϊόντα θα χρειαζόντουσαν chips με σχεδίαση μέσα από την ίδια την εταιρεία ο Steve Jobs βρήκε τους καλύτερους σχεδιαστές στον κόσμο για αυτό τον σκοπό.
Αυτό που είναι ιδιαίτερο επίσης στην Apple είναι ότι δεν πουλάει αυτή την γνώση και τα chipsets. Έτσι δεν την ενδιαφέρουν θέματα αποθεμάτων και κύκλων ζωής για αυτά. Δεν ασχολείται με το marketing σε αυτό τον τομές και δεν απασχολείτε με το να βρει πελάτες για αυτά.
Έτσι λοιπόν οι περιορισμοί της ομάδας σχεδιασμού είναι μηδαμινοί και ο μόνος στόχος που έχουν είναι να σχεδιάσουν ένα τέτοιο chip ώστε κάθε φορά να είναι γρηγορότερο από τον προκάτοχο του και από οποιοδήποτε άλλο της αγοράς. Η ίδια η Apple εξάλλου είναι ο μόνος πελάτης.
Τα πρώτα θετικά δείγματα αυτής της φιλοσοφίας τα είδαμε με τον A7 επεξεργαστή. Τα 64 bit του έκαναν σχεδόν όλους τους ανταγωνιστές να μείνουν με το στόμα ανοιχτό μιας και μέχρι εκείνη την περίοδο τα 32 bit ήταν ένα εδραιωμένο στάνταρ που κανείς από τους άλλους κατασκευαστές είχε βλέψεις να το πιέσει για να γίνει κάποια αλλαγή.
Το iPhone 5S όμως ήταν γεγονός και ξαφνικά τα πάντα άλλαξαν.
Η Apple με τον επεξεργαστή A7 στο iPhone 5S παρουσίασε μια αρχιτεκτονική αλλαγμένη από το μηδέν και τα 64 bit ήταν απλά το κερασάκι στην τούρτα.
Επίσης έχουμε και την πίστη της Apple ότι το hardware και το software θα πρέπει να είναι στενά συνυφασμένα μαζί έτσι ώστε ο καταναλωτής να έχει μια καλύτερη εμπειρία.
Έτσι όλες οι ομάδες της Apple δουλεύουν μαζί και προσπαθούν να φέρουν κοινά αποτελέσματα με βάση τους στόχους της εταιρείας. Αυτή η ομοιογένεια όλα αυτά τα χρόνια έχει αποδώσει τα μέγιστα για την Apple.
Με βάση το παραπάνω η ομάδα σχεδίασης των chips της Apple κάνει αυτό που πρέπει ακριβώς για να υποστηρίζει τις τεχνολογίες λογισμικού της ίδιας της εταιρείας και τις ανάγκες της και όχι κάποιου άλλο ανταγωνιστή.
Το σετ χαρακτηριστικών είναι πολύ πιο σημαντικό από τα chipsets τα ίδια. Για παράδειγμα η Apple δεν έφερε το NFC αλλά το Apple Pay. Με το ίδιο σκεπτικό τα χαρακτηριστικά και τα benchmarks δεν έχουν τόσο μεγάλη σημασία όσο τουλάχιστον έχει η εμπειρία του χρήστη. Βέβαια είναι τα ίδια αυτά chipsets που θα δώσουν την ανάλογη εμπειρία.
Όταν λοιπόν το iPhone 7 μπαίνει δίπλα στο Galaxy S8 όλα τα παραπάνω γίνονται εύκολα ορατά και η εμπειρία χρήσης που προσφέρει το iPhone δεν είναι τυχαία αλλά αποτέλεσμα σκληρών προσπαθειών στην τελειοποίηση του σχεδιασμού των chipsets που περιλαμβάνει η συσκευή.
Για τον A10 Fusion επεξεργαστή που βρίσκουμε στα iPhone 7 η Apple πίεσε τους μεγαλύτερους πυρήνες ώστε να φέρουν καλύτερες αποδόσεις αφήνοντας όμως ένα κενό αυτόματα στους λιγότερους. Γνωρίζοντας το αυτό έκανε μια απίστευτη ταύτιση μεταξύ αυτών των υψηλών επιδόσεων με αυτούς των υψηλών αποδόσεων και δημιούργησε μια μονάδα ελέγχου που με έξυπνο τρόπο μπορεί να κάνει εναλλαγή σε αυτούς τους πυρήνες και έτσι εξάλειψε με μιας αυτό το κενό.
Με το να φέρει το καλύτερο αποτέλεσμα τους πυρήνες και μια ισορροπία με έναν έξυπνο τρόπο κατάφερε να κερδίσει chipsets που στα χαρτιά φαίνονται πιο γρηγορότερα αλλά ως ατομικές μονάδες και όχι στο σύνολο.
Η Apple όμως δεν σταματάει εκεί μιας και με την σειρά των μικροπεξεργαστών της καταφέρνει να φέρει μια ηρεμία σε όλο το σύστημα της συσκευής που μπορεί να διαχειριστεί με άνεση σχεδόν τα πάντα. Το όνομα αυτών M-series στην περίπτωση του iPhone ενώ κάτι ανάλογο είδαμε και με τους S1 στο Apple Watch αλλά των νεότερο T1 στα νέα MacBook Pro.
H Apple λοιπόν είναι εύκολα κατανοητό ότι θέλει να έχει τον έλεγχο των πάντων μέσα στην συσκευή και ειδικά των εξαρτημάτων αυτών που θα έχουν άμεση αντανάκλαση στην εμπειρία του χρήστη με την συσκευή.
Μέχρι η Qualcomm να εστιάσει περισσότερο στα ίδια της τα chips και λιγότερο στην επεκτατική της πολιτική, η Samsung να φέρει τα δικά της σχεδίασης chips και η Nividia να φέρει mobile CPU και GPU με τρομερές αποδόσεις η Apple με την στρατηγική της αυτή θα ξεχωρίζει κάθε χρόνο και πάντα θα είναι ένα βήμα πιο μπροστά από τον ανταγωνισμό.
