Το Χόλιγουντ μπορεί να μην «άντεξε» χωρίς Όσκαρ εν μέσω πανδημίας, έστησε όμως την πιο «υγιή» Τελετή Απονομής. Μία απονομή βραβείων που δεν είχε τον γκλαμουράτο στόμφο των προηγούμενων χρόνων (πως θα γινόταν άλλωστε;), αλλά μία απονομή που αφουγκράστηκε την κινηματογραφική επικαιρότητα και φανέρωσε εξαιρετική συνέπεια μετά την περσινή, ιστορική πρωτιά, των «Παρασίτων».
Με μία χαλαρή διάθεση και ένα καστ 200 υποψηφιοτήτων, ο Σόντερμπεργκ και οι συνεργάτες του έστησαν μία απονομή-ταινία, όπως μας είχαν υποσχεθεί. Βραβεύοντας τα φαβορί, έτσι όπως είχαν διαμορφωθεί τους τελευταίους μήνες μετά τις ανακοινώσεις βραβείων Σωματείων καλλιτεχνών, Ενώσεων κριτικών, BAFTA και Χρυσών Σφαιρών, τα Όσκαρ τελικά φύλαγαν τις ανατροπές στο φινάλε και εκτέλεσαν άψογα τις – σήμα κατατεθέν της χρονιάς – online συνδέσεις με διαφορετικές χώρες. Μεταφέροντας την δράση από τον (ομολογουμένως στεγνό σκηνογραφικά) χώρο του Union station μέχρι το άδειο Dolby Theatre και από τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ως την Σεούλ, η 93η Τελετή Απονομής είχε μία ποικιλομορφία που έλειπε από πρόσφατες, υβριδικές Τελετές. Όσο κι αν η σύναξη στον σιδηροδρομικό σταθμό του Λος Άντζελες θύμιζε κάπως προπολεμικά Όσκαρ, τότε που η Τελετή μεταδίδονταν ραδιοφωνικά, το κονσεπτ ήταν αρκετά προσγειωμένο και με προσωπικό χαρακτήρα, ταιριαστό σε μία σεζόν εσωστρέφειας. Το 2020, άλλωστε, το σινεμά ταυτίστηκε δυστυχώς με κλειστές αίθουσες και παμπολλες αναβολές. Τα Όσκαρ, ευτυχώς, δεν στάθηκαν μακάρια, αλλά απώλεσαν το γκλαμ, συνετά και ορθά, γιορτάζοντας τον ανθρώπινο παράγοντα πίσω από τις κινηματογραφικές παραγωγές. Για πρώτη φορά στα χρονικά, οι λόγοι δεν «κόβονταν» στον αέρα και οι παρουσιαστές ή οι νικητές/-τριες, μοιράζονταν βιωματικές εξομολογήσεις σε παρεϊστικο κλίμα. Ταυτόχρονα και παγκόσμιο.
Το #MeToo, το Black Lives Matter, οι οικολογικές ευαισθησίες και η κοινωνική εκπροσώπηση, εκφράστηκαν μέσα από τα βραβεία και τους ευχαριστήριους λόγους. Αξίζει να σημειωθεί πως το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, ενώ είχε για χρόνια, παράδοση να είναι το τελευταίο βραβείο της βραδιάς, φέτος απονεμήθηκε λίγο πριν τα Όσκαρ πρώτων ρόλων, σε μια τράπουλα που έμοιαζε σωστά μοιρασμένη για να κρατήσει το ενδιαφέρον το κοινού σε non-sleep mode.
Μεγάλη νικήτρια της βραδιάς, η ταινία «Nomadland» της Κλόι Τζάο, που κέρδισε τα Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας και Α’ Γυναικείου ρόλου για την Φράνσις ΜακΝτόρμαντ. Το «Nomadland», που είδατε αποκλειστικά στο 26ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας, ολοκλήρωσε έτσι θριαμβευτικά ένα ταξίδι που ξεκίνησε με τον Χρυσό Λέοντα της Βενετίας και έφτασε ως τα μεγάλα βραβεία της Ακαδημίας. Η Κλόι Τζάο σε μία ιστορική νίκη, έγινε η πρώτη σκηνοθέτις ασιατικής καταγωγής που κερδίζει το Όσκαρ Σκηνοθεσίας και η δεύτερη, μόλις, μετά την Κάθριν Μπίγκελοου (για το «The Hurt Locker») ! χρόνια πριν.
«Ευχαριστώ την Ακαδημία και τους συνυποψηφίους μου. Σκέφτομαι πολύ τελευταία τι να κάνω όταν τα πράγματα δεν θα είναι πια τόσο καλά. Όταν μεγάλωνα στην Κίνα, λέγαμε κάτι ποιηματάκια με τον πατέρα μου, και θυμάμαι ο ένας να συμπληρώνει την πρόταση του άλλου. Η πρώτη φράση που θυμάμαι έλεγε “οι άνθρωποι είναι εκ γενετής καλοί”. Αυτό είχε επίδραση σε μένα μέχρι και σήμερα. Έβρισκα πάντα καλοσύνη στους ανθρώπους που συναντούσα. Αυτό το βραβείο είναι για όποιον έχει την πίστη και το κουράγιο να παραμένουμε καλοί στο εαυτό μας και στους άλλους, και το αφιερώνω σε όσους με ενέπνευσαν», δήλωσε η Κλόι Τζάο.
Η Φράνσις ΜακΝτόρμαντ, σημείωσε διπλή νίκη με την ιδιότητα της ηθοποιού και παραγωγού της ταινίας. Η ΜακΝτόρμαντ έχει πλέον 4 Όσκαρ, τρία Α’ Γυναικείου («Φάργκο», «Τρεις Πινακίδες Έξω από το Έμπινγκ στο Μιζούρι», «Nomadland») και ένα ως παραγωγός. «Δεν είμαι η Φερν, είμαι η Φραν. Σας παρακαλώ να δείτε τη ταινία μας στη πιο μεγάλη οθόνη που μπορείτε, σε αίθουσα. Το ίδιο να κάνετε για κάθε ταινία που είδατε εδώ», τόνισε η Φράνσις ΜακΝτόρμαντ στον ευχαριστήριο λόγο της μετά την ανακοίνωση του Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας.
Στα υπόλοιπα βραβεία, σημειώσατε… δυο, μιας και αρκετές από τις ταινίες απέσπασαν τελικά από ένα ζευγάρι Όσκαρ. Ο «Πατέρας» έφερε στον Άντονι Χόπκινς ένα πανάξιο Όσκαρ Α’ Ανδρικού για την masterclass ερμηνεία του 30 χρόνια μετά την «Σιωπή των Αμνών» (τελικά η Ακαδημία δεν τίμησε τον Μπόουζμαν με μεταθανάτιο Όσκαρ) και ένα βραβείο Διασκευασμένου Σεναρίου στον σπουδαίο Κρίστοφερ Χάμπτον («Επικίνδυνες Σχέσεις») και στον σκηνοθέτη/συν-σεναριογράφο της ταινίας Φλόριαν Ζέλερ (ο ίδιος έχει υπογράψει το θεατρικό έργο). «Ευχαριστώ τους παραγωγούς ευχαριστώ κυρίως τον Άντονι Χόπκινς, που είναι ο μεγαλύτερος εν ζωή ηθοποιός, έδωσες τα πάντα σε αυτή τη ταινία, τη σοφία και το ταλέντο σου και σε ευχαριστώ πολύ για αυτό», δήλωσε ο Ζέλερ.
Ο Ντάνιελ Καλούγια, επιβεβαίωσε τα προγνωστικά και απέσπασε το Όσκαρ Β’ Ανδρικού για το δυναμικό πορτρέτο του Φρεντ Χάμπτον στο «Judas and the Black Messiah», ενώ η ταινία κέρδισε και το Όσκαρ Τραγουδιού «Fight For You» της πρόσφατα βραβευμένης στα Γκράμι H.E.R. «Έμαθα κι εγώ να αγαπάω τον εαυτό μου μέσα από αυτόν τον ρόλο […] Μαμά το πιστεύεις; Θα το διασκεδάσω απόψε. Γιορτάστε τη ζωή», τόνισε ο Καλούγια στον λόγο του.
Το σινεφιλικό, ασπρόμαυρο «Μανκ» του Ντέιβιντ Φίντσερ για το παρασκήνιο της συγγραφής του «Πολίτη Κέιν», παρά τις 10 (περισσότερες από οποιαδήποτε άλλη ταινία) υποψηφιότητες, μετέφρασε σε «χρυσό» εκείνες της Φωτογραφίας και Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης, η ήρεμη δύναμη του «Sound of Metal» απέδωσε στις κατηγορίες Μοντάζ και Ήχου, η «Θρυλική Μα Ρέινι» δικαιώθηκε στα Κοστούμια και στο Μακιγιάζ/Κομμώσεις, ενώ το ευρηματικό «Soul» της Dinsey/Pixar στέφθηκε η 11η ταινία της σύμπραξης που αποσπά το Όσκαρ Ταινίας Κινουμένων Σχεδίων, καθώς κι εκείνο της Καλύτερης Μουσικής για τους Άτικους Ρος, Τρεντ Ρέζνορ («The Social Network») και Ζαν Μπατίστ.
Σε μια από τις πιο απολαυστικές στιγμές της βραδιάς, η Γιαν-Τζανγκ Γιουν του «Minari» έγινε η πρώτη ηθοποιός από την Κορέα που κατακτά το Όσκαρ Β’ Γυναικείου. Το 1958 είχε κερδίσει στην ίδια κατηγορία η Μιγιόσι Ουμέκι από την Ιαπωνία για το «Sayonara».
«Επιτέλους σας συναντώ (είπε αναφερόμενη στον Μπραντ Πιτ που παρέδωσε το βραβείο)! Είμαι από τη Κορέα. Κανείς δεν ξέρει πως να προφέρει το όνομά μου, αλλά απόψε σας συγχωρώ όλους. Πάντα παρακολουθούσα τα Όσκαρ από την τηλεόραση. Εγώ το να είμαι εδώ και να παίρνω ένα βραβείο… απλά δεν το πιστεύω! Ευχαριστώ όσους με ψήφισαν και όλη την οικογένεια της ταινίας, αλλά περισσότερο τον Λι Άιζακ Τσανγκ, γιατί χωρίς εκείνον δεν θα ήμουν εδώ απόψε. Δεν πιστεύω στον ανταγωνισμό, πως να ανταγωνιστώ την Γκλεν Κλόουζ; Σε έχω δει τόσες φορές. […] Όλες μας είμαστε νικήτριες, απλά σήμερα είχα περισσότερη τύχη. Μήπως φταίει και η αμερικάνικη φιλοξενία, τι να πω; Ευχαριστώ και τους γιούς μου που με ανάγκασαν να βγω έξω και να δουλέψω, και το αφιερώνω στον πρώτο μου σκηνοθέτη. Θα ήταν πολύ περήφανος αν ήταν ακόμα ζωντανός, να με δει πάνω στην σκηνή», πρόσθεσε η Γιαν-Τζανγκ Γιούν.
Η Έμεραλντ Φενέλ, που έκανε την έκπληξη με το σκηνοθετικό ντεμπούτο της «Promising Young Woman», και ήταν υποψήφια επίσης στην Σκηνοθεσία, κέρδισε στην κατηγορία Πρωτότυπου Σεναρίου. «Δεν πίστευα ποτέ οτι θα συμβεί αυτό. Είναι τόσο βαρύ και κρύο (σσ. το Όσκαρ). […] Αυτή η ταινία φτιάχτηκε από τους πιο εκπληκτικούς ανθρώπους. Να ευχαριστήσω την Κάρεϊ (σ.σ. Μάλιγκαν), είναι το καλύτερο και το πιο αστείο, το πιο επίμονο κορίτσι στον κόσμο», ήταν τα λόγια της Φενέλ επί σκηνής παραλαμβάνοντας το Όσκαρ.
Ο πιο συγκινητικός λόγος της Τελετής ανήκει στον Τόμας Βίντερμπεργκ, θριαμβευτή στην κατηγορία Διεθνούς Ταινίας με το «Another Round». «Ευχαριστώ την Ακαδημία που ψήφισε την ταινία. Το είχα φανταστεί πως θα συνέβαινε αυτό από όταν ήμουν 5 και ετοίμαζα λόγους. Είναι μια ταινία για το πως μπορείς να χάσεις τον έλεγχο στη ζωή. Θέλω να ευχαριστήσω την σύζυγό μου για την δύσκολη περίοδο που περάσαμε (σσ. αναφέρεται στο γεγονός οτι έχασαν την κόρη τους). Το συνεργείο έκανε τα πάντα για να σώσει την ταινία, να σώσει εμένα. Ουσιαστικά η ταινία είναι για έναν απομονωμένο άνθρωπο που χάνεται στην μάχη του με το αλκοόλ, για τέσσερις λευκούς άνδρες που… πίνουν. Ιδιαίτερα ευχαριστώ τον Μαντς Μίκελσεν, που έδωσε τον καλύτερο του εαυτό, όχι μόνο για την ταινία, αλλά και για την κόρη που έχασα. Θέλαμε να κάνουμε ένα φιλμ που γιορτάζει την ζωή και κατά την διάρκεια των πρώτων γυρισμάτων κάτι απίστευτο συνέβη. Κάποιος κοίταζε το κινητό του όσο οδηγούσε και σκοτώθηκε η κόρη μου. Πριν φύγει όμως, μου είχε στείλει ένα μήνυμα οτι αγαπούσε το σενάριο αυτό, το είχε διαβάσει και το είχε ερωτευτεί. Θα έπαιζε στην ταινία, θα ήταν μέρος της. Νιώθω οτι είναι εδώ, οτι με επευφημεί. Το έκανα για εκείνη, σαν φόρο τιμής. Είσαι κόρη μου ένα μέρος αυτού. Είναι για σένα», δήλωσε ο σκηνοθέτης με εμφανή συγκίνηση.
Το «Tenet» του Κρίστοφερ Νόλαν, που μπήκε «μπροστάρης» στην μάχη της αίθουσας το καλοκαίρι (με αναιμικό αποτέλεσμα) κέρδισε το Όσκαρ Οπτικών Εφέ, ενώ το Netflix που είχε ελπίδες με την «Δίκη των 7 του Σικάγου» (τελικά η ταινία δεν κέρδισε κανένα Όσκαρ από τις 6 υποψηφιότητες), σημείωσε τις περισσότερες νίκες στο σύνολο με την «Θρυλική Μα Ρέινι», το «Mank» και δυο ακόμη Όσκαρ στην κατηγορία Ντοκιμαντέρ (το οικολογικό «My Octopus Teacher») και στην Ταινία Κινουμένων Σχεδίων Μικρού Μήκους με το σπαρακτικό «If Anything Happens I Love You».
Αναλυτικά τα βραβεία της 93ης Τελετής Απονομής των βραβείων Όσκαρ
ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ
«Nomadland» της Κλόι Τζάο
«Ήχος από Μέταλλο» του Ντάριους Μάρντερ
«Minari» του Λι Άιζακ Τσουνγκ
«Ο Πατέρας» του Φλόριαν Ζέλερ
«Η Δίκη των 7 του Σικάγου» του Άαρον Σόρκιν
«Judas and the Black Messiah» του Σάκα Κινγκ
«Promising Young Woman» της Έμεραλντ Φένελ
«Mανκ» του Ντέιβιντ Φίντσερ
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ
Κλόι Τζάο για το «Nomadland»
Έμεραλντ Φενέλ για το «Promising Young Woman»
Λι Άιζακ Τσανγκ για το «Minari»
Ντέιβιντ Φίντσερ για το «Μανκ»
Τόμας Βίντερμπεργκ, «Another Round»
Α’ ΑΝΔΡΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ
Ριζ Άχμεντ για το «Ήχος από Μέταλλο»
Άντονι Χόπκινς για το «Ο Πατέρας»
Τσάντγουικ Μπόουσμαν για το «Η Θρυλική Μα’ Ρέινι»
Γκάρι Όλντμαν για το «Mανκ»
Στίβεν Γιούν, «Minari»
Α’ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΣ ΡΟΛΟΣ
Φράνσις ΜακΝτόρμαντ για το «Nomadland»
Κάρεϊ Μάλιγκαν για το «Promising Young Woman»
Βαϊόλα Ντέιβις για το «Η Θρυλική Μα’ Ρέινι»
Όντρα Ντέι για το «The United States vs Billie Holiday»
Βανέσα Κέρμπι για τα «Θραύσματα μιας Γυναίκας»
Β’ ΑΝΔΡΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ
Ντάνιελ Καλούγια για το «Judas and the Black Messiah»
Πολ Ράσι για το «Ήχος από Μέταλλο»
Λέσλι Όντομ τζούνιορ για το «Μια Νύχτα στο Μαϊάμι»
Σάσα Μπάρον Κόεν για το «Η Δίκη των 7 του Σικάγου»
Λακίθ Στάνφιλντ, «Judas and the Black Messiah»
Β’ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΣ ΡΟΛΟΣ
Μαρία Μπακάλοβα για το «Μπόρατ 2»
Γιαν-Τζανγκ Γιούν για το «Minari»
Ολίβια Κόλμαν για το «Ο Πατέρας»
Αμάντα Σέιφριντ για το «Mανκ»
Γκλεν Κλόουζ για το «Τραγούδι του Χίλμπιλη»
ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΣΕΝΑΡΙΟ
«Η Δίκη των 7 του Σικάγου», Άαρον Σόρκιν
«Minari», Λι Άιζακ Τσανγκ
«Promising Young Woman», Έμεραλντ Φενέλ
«Ήχος από Μέταλλο», Έιμπραχαμ Μάρντερ, Ντάριους Μάρντερ, Ντέρεκ Τσιανφράνς
«Judas and the Black Messiah», Γουίλ Μπέρσον, Σάκα Κινγκ, Κιθ Λούκας, Κένεθ Λούκας
ΔΙΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΟ ΣΕΝΑΡΙΟ
«Nomadland», Κλόι Τζάο
«Ο Πατέρας», Κρίστοφερ Χάμπτον και Φλόριαν Ζέλερ
«Μια Νύχτα στο Μαϊάμι», Κεμπ Πάουερς
«Μπόρατ 2», Σάσα Μπάρον Κόεν, Πίτερ Μπέιχαμ, Τζένα Φριντμαν, Άντονι Χάινς, Νταν Μάζερ, Νίνα Πέτραντ, Έρικα Ριβινόγια, Νταν Σουίμερ.
«The White Tiger», Ραχμάν Μπαχράν
ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΔΙΕΘΝΗΣ ΤΑΙΝΙΑ
«Another Round» του Τόμας Βίντερμπεργκ (Δανία)
«Quo Vadis, Aida?» της Γιασμίλα Σμπάνιτς (Βοσνία και Ερζεγοβίνη)
«Collective» του Αλεξάντερ Νάναου (Ρουμανία)
«The Man Who Sold His Skin» του Καουτέρ Μπεν Χάνια (Τυνησία)
«Better Days» του Κουόκ Τσέουνγκ Τσανγκ (Χονγκ Κονγκ)
ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ
«Μανκ», Ερικ Μέσερσμιντ
«News of the World», Ντάριους Γουόλσκι
«Nomadland», Τζόσουα Τζέιμς Ρίτσαρντς
«Η Δίκη των 7 του Σικάγου», Φαίδων Παπαμιχαήλ
«Judas and the Black Messiah», Σαν Μπόμπιτ
ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΟΝΤΑΖ
«Nomadland», Κλόι Τζάο
«Ήχος από Μέταλλο», Μικέλ Ε. Τζι. Νίλσεν
«Η Δίκη των 7 του Σικάγου», Άλαν Μπάουμγκαρτεν
«Promising Young Woman», Φρέντερικ Θόραβαλ
«Ο Πατέρας», Γιώργος Λαμπρινός
ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ
«Η Θρυλική Μα’ Ρέινι», Μαρκ Ρίκερ, Κάρεν Ο’ Χάρα, Νταϊάνα Στάουθτον
«Μανκ», Ντόλαντ Γκράχαμ Μπερτ, Γιαν Πασκάλ
«News of the World», Ντέιβιντ Κρανκ, Ελίζαμπεθ Κίναν
«Tenet», Νέιθαν Κρόουλι, Κάθι Λούκας
«Ο Πατέρας», Πίτερ Φράνσις, Κάθι Φέδερστοουν
ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ
«Έμμα», Αλεξάνδρα Μπερν
«Η Θρυλική Μα’ Ρέινι», Αν Ροθ
«Μανκ», Τρις Σάμερβιλ
«Πινόκιο», Μάσιμο Καντίνι Παρίνι
«Mουλάν», Μπίνα Ντάιγκελερ
ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΑΚΙΓΙΑΖ / ΚΟΜΜΩΣΕΙΣ
«Το Τραγούδι του Χίλμπιλη», Έριν Κρούεγκερ Μεκάς, Πατρίτσια Ντεχάνεϊ, Μάθιου Μανγκλ
«Η Θρυλική Μα’ Ρέινι», Μια Νιλ, Σέρτζιο Λόπεζ-Ριβέρα, Τζαμίκα Γουίλσον
«Μανκ», Ζίζι Γουίλιαμς, Κίμπερλι Σπίτερι, Κολίν Λαμπάφ
«Πινόκιο», Μαρκ Κούλιερ, Ντάλια Κόλι, Φραντσέσκο Πεγκορέτι
«Έμμα», Μαρίς Λανγκάν, Λόρα Αλίν, Κλαούντια Στόλζι
ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
«Μανκ», Τρεντ Ρέζνορ & Άτικους Ρος
«Minari», Εμίλ Μοσέρι
«News of the World», Τζέιμς Νιούτον Χάουαρντ
«Soul», Ζαν Μπατίστ, Τρεντ Ρέζνορ & Άτικους Ρος
«Da 5 Bloods» Τέρενς Μπλάνσαρντ
ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ
«Hear My Voice», Ντάνιελ Πέμπερστον, Σελέστ Γουέιτ από τη «Δίκη των 7 του Σικάγου»
«Husavik», Σαβάν Κοτέτσα, Ρίκαρντ Γκόρανσον, Φατ Μαξ Τζίζους από το «Eurovision Song Contest»
«Ιo Si (Seen)», Νταιάν Γουόρεν, Λάουρα Παουσίνι, Νικολό Αλιάρντι από το «Η Ζωή Μπροστά»
«Speak Now», Λέσλι Όντομ τζούνιορ, Σαμ Όσγουορθ από το «Μια Νύχτα στο Μαϊάμι»
«Fight for You», H.E.R. από το «Judas and the Black Messiah»
ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΗΧΟΣ
«Μανκ», Ρεν Κλις, Τζέρεμι Μόλοντ, Ντέιβιντ Πάρκερ, Νέιθαν Νανς, Ντριου Κούνιν
«News of the World», Τζον Πρίτσετ, Μαικ Πρέστγουντ Σμιθ, Γουίλιαμ Μίλλερ, Όλιβερ Τάρνεϊ, Μάικλ Φέντουμ
«Soul», Ρεν Κλις, Κόγια Έλιοτ, Ντέιβιντ Πάρκερ
«Ήχος από Μέταλλο», Φίλιπ Μπλαντ, Νίκολας Μπέκερ, Τζέιμι Μπλακστ, Μισέλ Κούτολενκ, Κάρλος Κορτέζ, Καρολίνα Σαντάνα
«Greyhound», Οντίν Μπενίτεζ, Τζέισον Κινγκ, Κρίστιαν Μίνκλερ, Μάικλ Μίνκλερ, Τζεφ Σόγιερ
ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΟΠΤΙΚΑ ΕΦΕ
«The Midnight Sky», Ματ Κασμίρ, Κρις Λόρενς, Ντέιβ Γουάτκινς, Μαξ Σόλομον
«Tenet», Άντριου Τζάκσον, Άντριου Λόκλι, Σκοτ Ρ. Φίσερ, Μάικ Τσάμπερς
«The One and Only Ivan», Νικ Ντέιβις, Κρεγκ Φίσε, Μπεν Τζόουνς, Σαντιάγκο Κολόμο Μαρτίνεζ
«Love and Monsters», Ματ Σλόαν, Ζενεβιέ Καμιλέρι, Ματ Έβεριτ, Μπράιαν Κοφ
«Mulan», Σον Φέιντεν, Άντερς Λάνγκλαντς, Σεθ Μόουρι, Στιβ Ίνγκμαρ
ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ ΚΙΝΟΥΜΕΝΩΝ ΣΧΕΔΙΩΝ
«Φύγαμε!», Νταν Σκάνλον
«Over the Moon», Γκλεν Κιν, Τζον Καρς,
«Soul», Πιτ Ντόκτερ, Κεμπ Πάουερς
«Wolfwalkers», Τομ Μουρ, Ρος Στιούαρτ
«Σον το Πρόβατο: Φαρμαγεδών», Γουίλ Μπέτσερ, Ρίτσαρντ Φίλαν
ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ
«Collective», Αλέξαντερ Νανάου
«Time», Γκάρετ Μπράντλεϊ
«The Mole Agent», Μαϊτί Αλμπέρντι
«My Octopus Teacher», Τζέιμς Ριντ, Πίπα Έρλιτς
«Crip Camp», Τζέιμς Λεπρέχτ, Νικόλ Νιόυμαν
ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ
«Colette», Άντονι Τζιακίνο
«A Concerto is a Conversation», Κρις Μπόουερς, Μπεν Πράουντφουτ
«Hunger Ward», Σκάι Φιτζέραλντ
«Α Love Song for Latasha», Σοφία Ναλί Άλισον
«Do Not Split», Άντριου Χάμερς
ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ ΚΙΝΟΥΜΕΝΩΝ ΣΧΕΔΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ
«Burrow», Μάντελιν Κάμπαρατ
«Genius Loci», Αντριέν Μεριγκό
«If Anything Happens I Love You», Μάικλ Γκόβιερ, Γουίλ ΜακΚόρμακ
«Opera», Έρικ Ο
«Yes-People», Γκίσλι Ντάρι Χαλντόρσον
ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ
«Feeling Through», Νταγκ Ρόλαντ
«The Letter Room», Ελβίρα Λιντ
«Two Distant Strangers», Τρέιβορ Φρι, Μάρτιν Ντέμοντ Ρόι
«The Present», Φαράχ Ναμπούλσι
«White Eye», Τομέρ Σουσάν, Σίρα Χόκμαν
Ακολουθήστε το AppleWorldHellas στο Google News για να ενημερώνεστε άμεσα για όλα τα νέα άρθρα! Όσοι χρησιμοποιείτε υπηρεσία RSS (π.χ. Feedly), μπορείτε να προσθέσετε το AppleWorldHellas στη λίστα σας με αντιγραφή και επικόλληση της διεύθυνσης https://appleworldhellas.com/feed
