To iOS ήταν ανέκαθεν εξαιρετικά αποδοτικό στην διαχείριση της μνήμης RAM. Αυτό είναι που κάνει ανταγωνιστικές τις διαφορές μεταξύ των διάφορων συσκευών της Apple. Η ίδια η Apple γράφει τον δικό κώδικα λογισμικού πάνω στο υπάρχον hardware που διαθέτει. Θα έλεγε κανείς πως δεν υπάρχουν ‘σκουπίδια’ στο λογισμικό, δηλαδή δεν υπάρχουν περιττά στοιχεία που θα το έκαναν τόσο βαρύ για τις υπάρχουσες συσκευές της. Αυτό επιτρέπει στην Apple να έχει και στις δύο συσκευές της (στα κινητά της), iPhone 6 και iPhone 6 Plus, 1GB μνήμης RAM και να την ανεβάζουν στην κορυφή σε σχέση με άλλες ανταγωνιστικές συσκευές που διαθέτουν την τριπλάσια RAM, λόγω του ‘πεινασμένου’ λογισμικού (βλέπε Android). Αλλά από την άλλη αναρωτιέμαι, τι θα μπορούσε να κάνει η Apple με 2GB ή και 3GB μνήμης RAM.
Από όσο θυμάμαι την Apple, ήταν πάντα αρκετά συντηρητική με τo μέγεθος της μνήμης RAM που τοποθετούσε στις συσκευές της (και μιλάμε κυρίως για τα iPhone και τα iPad). Μέρος αυτής της συντηριτικής στάσης της είναι κυρίως το κόστος και η διαθεσιμότητα. Αντίστοιχα, μέρος της στάσης αυτής είναι κυρίως και η προσπάθεια της Apple να εξισορροπήσει του πόρους του λογισμικού και τις ενεργειακές απαιτήσεις των συσκευών, ενώ αντίστοιχα θα πρέπει να καταβάλει μεγάλη προσπάθεια να προσθέσει όλα τα chip πάνω στις υπάρχουσες πλακέτες. Επίσης, θα πρέπει να χωρέσει όλα αυτά τα chip μέσα στο τόσο λεπτό casing που έχει για την συσκευή, λαμβάνοντας πάντα υπ’ όψιν, διατηρώντας πάντα χαμηλά τα επίπεδα θερμότητας της συσκευής.
Το 2007, το πρώτο iPhone ερχόταν με μνήμη RAM στα 128MB. Υποστήριζε πολλαπλά browser tabs καθώς και first-party multitasking, χωρίς όμως να χρειάζεται να αναπεξέλθει σε εφαρμογές του App Store (του τότε App Store). Μετά από 2 χρόνια, το 2009, το iPhone 3G ερχόταν με μνήμη RAM στα 256MB, διπλάσια δηλαδή από αυτή του πρώτου iPhone. Το iPhone 3G είχε την δυνατότητα πρόσβασης στο App Store και δυνατότητα να κατεβάσεις εφαρμογές, αλλά δεν επέτρεπε να γίνει καμία background διεργασία. Το 2010, στο iPhone 4 διπλασιάστηκε η μνήμη στα 512MB RAM. Επέτρεπε να γίνουν ελάχιστες διεργασίες στο background όπως παράδειγμα να κάνεις streaming την μουσική, υπηρεσίες τοποθεσίας καθώς επίσης και βίντεο κλήσεις ή κλήσεις δωρεάν μέσω ίντερνετ. Το 2012, είδαμε το iPhone 5 να έρχεται με διπλάσια RAM από τον προκάτοχο του, με το μέγεθος να ανέρχεται στο 1GB. Ήταν η πρώτη φορά που είδαμε να γίνεται μια καλήτερη διαχείρηση των background διεργασιών. Και κάπου εκεί, όμως, σταμάτησε η Apple την αναβάθμιση της μνήμης RAM. Το 2014 είδαμε το iPhone 6 να έρχεται με το ίδιο μέγεθος μνήμης.
Από την άλλη, βλέπουμε το iPad να έρχεται με την διπλάσια μνήμη σε σύγκριση με το iPhone. Όπως αναφέραμε, η Apple έδειχνε μια επιθυμία αύξησης της μνήμης από γενιά σε γενιά (από το iPhone στο iPhone 3G, από το iPhone 3G στο iPhone 4, από τι iPhone 4 στο iPhone 5 και πάει λέγοντας). Η ίδια πολιτική ωστόσο δεν εφαρμόστηκε και στην παραγωγή των iPad, βλέποντας το καινούριο iPad Air 2 να έρχεται με 2GB RAM.
Πολλές φορές αστειευτήκαμε μεταξύ μας για το γεγονός ότι το iPhone 6 Plus φέρνει σε ένα μικρό iPad λόγω του μεγάλου μεγέθους του, αλλά στην ουσία δεν είναι αστείο. Δεν αποτελείτα από τα ίδια εξαρτήματα, δεν έχει τριπύρηνο επεξεργαστή ούτε οκταπύρηνο graphics processing unit (GPU) όπως το iPad Air 2. Από την άλλη, έχει την ίδια αρχιτεκτονική επεξεργαστή στα 64-bit καθώς επίσης και αρκετά pixels να ανταπεξέλθει -αριθμητικά έχει 2,742,336- σε σύγκριση με αυτά του iPad Air 2.
Τα 2GB RAM επιτρέπουν στο iPad Air 2 να κρατάει ανοιχτές αρκετές εφαρμογές και πολλαπλές καρτέλες στον browser με ιδιαίτερη ευκολία. Το iOS βέβαια παίζει ένα μεγάλο ρόλο στο παιχνίδι αυτό, καθώς είναι έτσι διαμορφωμένο ώστε να μην χρειάζεται να χρησιμοποιήσει ολόκληρη την μνήμη που διαθέτει. Επίσης, παρέχει αρκετές ευκολίες στην χρήση εφαρμογών που τρέχουν στο background, χωρίς πλέον να χρειάζεται να ψάχνει τόσο πολύ για να ξαναβρει την εφαρμογή που άνοιξε τελευταία.
Το iPhone 6 Plus είναι αρκετά γρήγορο στην επανεκκίνηση εφαρμογών που βρίσκονται στο προσκήνιο. Παρομοίως, σε περίπτωση που η σύνδεση στο ίντερνετ είναι καλή και σταθερή, τότε οι σελίδες που έχουμε ανοίξει στο internet επαναφορτίζονται γρήγορα (πολλές φορές εντός ενός δευτερολέπτου). Τα προβλήματα, ωστόσο, εμφανίζονται σε εφαρμογές οι οποίες δεν διατηρούν την κατάσταση τους ακόμα και όταν βρίσκονται στο background -όπως είναι το Instagram. Αντίστοιχα, προβλήματα εμφανίζονται και με τις σελίδες που έχουμε ανοίξει στον browser μας, σε περίπτωση όπου η σύνδεση μας στο διαδίκτυο δεν είναι τόσο καλή.
Επομένως, σε τέτοιες περιπτώσεις και μόνο θα ήταν καλή η αναβάθμιση της μνήμης από μεριά της Apple, καθώς είναι σίγουρο ότι οι ίδιοι γνωρίζουν πολύ καλήτερα από τον κάθε ένα μας τα προβλήματα που θα αντιμετωπίσει μία συσκευή που έχει την ελάχιστη μνήμη για να λειτουργήσει. Αλλά θα έπρεπε να αναλογιστούμε αν υπάρχουν και άλλα πράγματα τα οποία θα πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν όταν μιλάμε για μεγαλήτερο μέγεθος στην μνήμη RAM. Κάθε προηγούμενη αναβάθμιση στην μνήμη (όπως αυτές που αναφέραμε παραπάνω για τις διάφορες γενιές συσκευών), δεν ερχόταν μόνο λόγω της αναβάθμισης στο hardware και στα pixels των συσκευών, αλλά λόγω και των αναβαθμισμένων και αυξημένων απαιτήσεων των εφαρμογών που υπάρχουν πλέον στο App Store. Μέσα σε 7 χρόνια, μπορούμε να δούμε τεράστια βήματα στο χώρο της τεχνολογίας, όπου οι απαιτήσεις είναι ιδιαίτερα αυξημένες. Και αναλογιζόμαστε τι μπορούμε να δούμε τα επόμενα 7 χρόνια αν συνεχιστεί αυτή η ραγδαία αύξηση.
Υπάρχουν φήμες για την χρήση πολλαπλών παραθύρων (το πραγματικό multitasking με split screen) στα μελλοντικά χαρακτηριστικά που θα εφαρμοστούν στο iOS, και μπροστά σε αυτά που έχουμε δει, αυτό θα ήταν μόνο η αρχή στην όλη υπόθεση. Εφόσον τα τηλέφωνα πλέον, έχουν έρθει για να αντικαταστήσουν (κατά κάποιο τρόπο) έναν υπολογιστή, θα πρέπει να κάνουν πολύ περισσότερα και με τέτοιο τρόπο όπου θα χρειάζονται τα λιγότερα δυνατά χαρακτηριστικά στο hardware της κάθε συσκευής.
Το iPhone έχει ήδη διπύρηνο επεξεργαστή και τέσσερις πυρήνες για τα γραφικά, ενώ έρχεται και με έναν coprocessor, τον γνωστό Μ8. Επομένως, είναι σχεδόν σίγουρο, πως στα επόμενης γενιάς iPhone θα έχουμε τουλάχιστον 2GΒ και ίσως και παραπάνω.
Όσο λοιπόν το harware γίνεται όλο και καλήτερο και πιο ισχυρό σε μία συσκευή, τόσο θα πρέπει υπάρχει και πρόοδος και στην αναβάθμιση του λογισμικού, προκειμένου το λογισμικό να μπορεί να εκμεταλλευτεί όλους τους πόρους του συστήματος και του hardware. Και αυτό δεν γίνει με τον γνωστό παραδοσιακό τρόπο όπως γίνεται στους υπολογιστές, αλλά με τρόπο τέτοιο ώστε να γίνει μία συσκευή προσβάσιμη σε μια μεγαλύτερη μερίδα ανθρώπων
