Την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 75 ετών, άφησε ο εμβληματικός ηθοποιός Rutger Hauer. Σύμφωνα με τον εκπρόσωπό του, ο Hauer πέθανε στις 19 Ιουλίου στο σπίτι το έπειτα από σύντομη ασθένεια, ενώ κηδεύτηκε σήμερα. Ο Hauer γεννήθηκε στις 23 Ιανουαρίου του 1944 στο Μπρέκελεν της Ολλανδίας. Μεγάλωσε στο Άμστερνταμ.
Σε ηλικία μόλις 15 ετών, ο Hauer βγήκε στη θάλασσα και ξόδεψε ένα χρόνο, τρίβοντας τα καταστρώματα ενός φορτηγού πλοίου. Επιστρέφοντας στο σπίτι του, εργάστηκε ως ηλεκτρολόγος και ξυλουργός για τρία χρόνια, ενώ παρακολουθούσε μαθήματα υποκριτικής σε νυχτερινό σχολείο.
Ξεκίνησε την καριέρα του το 1969 στην ολλανδική τηλεοπτική σειρά Floris, αναλαμβάνοντας τον ομώνυμο ρόλο, ενώ συνεργάστηκε με τον σκηνοθέτη Πολ Βερχόφεν, χάρη στον οποίο διεκδίκησε το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας το 1980 με τον «Πορτοκαλί Στρατιώτη».
Έγινε ευρύτερα γνωστός μέσα από τον ρόλο του ως Roy Batty στην ταινία επιστημονικής φαντασίας Blade Runner (1982), ως Navarre στην περιπέτεια Ladyhawke (1985) και ως John Ryder στο θρίλερ The Hitcher (1986). To 1982, η καριέρα του κυριολεκτικά… απογειώθηκε και έμεινε στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου, καθώς ερμήνευσε, στο πλευρό του Harrison Ford, το δολοφονικό, αλλά… συναισθηματικό ρομπότ, επικεφαλής συμμορίας στο μεγαλειώδες «Blade Runner» του Ρίντλεϊ Σκοτ.
Ο Hauer ήταν επίσης γνωστός για τους ρόλους του ως βαμπίρ σε ταινίες τρόμου ενώ πρωταγωνίστησε στο ρόλο του Van Helsing στο Dracula 3D, και ως βρικόλακας στο Salem’s lot, μια μίνι σειρά, βασισμένη σε νουβέλα του Stephen King.
Άλλες σημαντικές ερμηνείες του ήταν σε ταινίες όπως Flesh+Blood, Blind Fury, Escape from Sobibor (κέρδισε Χρυσή Σφαίρα για β ανδρικό ρόλο), Nighthawks, Wedlock, Sin City, Confessions of a Dangerous Mind, The Osterman Weekend, The Blood of Heroes, Batman Begins, Hobo with a Shotgun, και The Rite. Στη μακρά καριέρα του έπαιξε σε περισσότερες από 100 ολλανδικές και διεθνείς ταινίες.
O ίδιος είχε αναφέρει:
“Τι έρχεται πρώτα, η πίστη ή η επιτυχία; Δεν ξέρω. Ό,τι και να ισχύει όμως, πρέπει να πιστεύεις ότι όλα θα λειτουργήσουν τελικά. Μοιάζει παράξενο ίσως, αλλά ποτέ μου σχεδόν δεν είχα αυτοπεποίθηση, συγχρόνως όμως ποτέ μου δεν είχα πρόβλημα να παίρνω γρήγορες αποφάσεις. Συνεπώς, με κάποιο τρόπο υπήρχε η αυτοπεποίθηση μέσα κι ας μην την αντιλαμβανόμουν”
