Ηθοποιοί: Al Pacino, Greta Gerwig, Kyra Sedgwick
Σκηνοθεσία: Barry Levinson
Κατηγορία: Δράμα – Μαύρη κωμωδία
Διάρκεια: 112 λεπτά
Σύνοψη
Βασιμένη στο βιβλίο του Philip Roth το The Humbling μας παρουσιάζει την ιστορία ενός αστεριού του Broadway ο οποίος έχει μια ταραχώδη σχέση με μια λεσβία την στιγμή που η καριέρα του έχει πάρει την κατιούσα. Ο Simon Axler (Al Pacino) είναι από τα 13 του στην σκηνή. Ο καιρός όμως που το χάρισμα του τον εγκαταλείπει έφτασε και ο ίδιος φαίνεται να χάνει τον κόσμο κάτω από τα πόδια του. Η σχέση του με την Pegeen θα πάρει μια περίεργη τροπή και θα τον οδηγήσει σε ένα πραγματικό χάος για τον ίδιο και τους γύρω του.
Κριτική
Είναι μάλλον ατυχές το γεγονός πως το “The Humbling” έγινε διαθέσιμο μόλις 3 μήνες μετά το “Birdman” που σάρωσε στα φετινά βραβεία όσκαρ, μιας και καλύπτει μια παραπλήσια περιοχή με παρόμοιες εικόνες, σκηνές και αφήνει την ίδια αίσθηση στον θεατή.
Και οι δύο ταινίες μας παρουσιάζουν τις δυσκολίες ενός ξεπεσμένου ηθοποιού ο οποίος προσπαθεί να ανακτήσει την χαμένη του δόξα. Και οι δύο ξεκινάνε με τον βασικό ήρωα να μιλάει στον εαυτό του καθώς ετοιμάζεται για μια παράσταση στο Broadway. Επίσης και οι δύο μας δείχνουν τον βασικό χαρακτήρα κατά λάθος να κλειδώνεται εκτός θεάτρου και με αγωνία να προσπαθεί να ξανά μπει μέσα για να ολοκληρώσει την θεατρική του παράσταση. Τέλος και οι δύο ταινίες με όμορφο τρόπο ισορροπούν μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας.
Το “Birdman” το σήκωσε στους ώμους του ένας μεγάλος βετεράνος ηθοποιός ο Michael Keaton ενώ στην περίπτωση του “The Humbling” ο ρόλος αυτός πάει στο βαρύ πυροβολικό που ακούει στο όνομα Al Pacino.
Πριν συνεχίσουμε με την κριτική να αναφέρω πως εδώ και δεκαετίες είμαι λάτρης του Al Pacino και των ταινιών του οπότε αν και θα προσπαθήσω να είμαι αντικειμενικός το σίγουρο είναι πως αυτή η σχέση λατρείας μου με τον εν λόγω ηθοποιό θα επηρεάσει λίγο τα σχόλια μου.
Το “The Humbling” αρχικά να τονίσουμε πως είναι βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο του Philip Roth που κυκλοφόρησε το 2009 και έκανε ιδιαίτερη αίσθηση. Σε αυτό συναντούμε έναν ηλικιωμένο άνθρωπο, Simon Axler, και μια νεαρή κοπέλα σε μια τοξική και περίεργη σχέση που όμως μέσα από αυτή και τα δυο μέλη της κερδίζουν διαφορετικά πράγματα.
Ο Al Pacino από την μια ισορροπημένος και με μια μεγάλη σκηνική παρουσία επιστρέφει σε ρόλους που μπορεί να ξεδιπλώσει τόσο την τεράστια εμπειρία του όσο και το μεγάλο του ταλέντο. Όχι δεν έχουμε τις γνωστές εξάρσεις του, ούτε τους έντονους μονολόγους του σε αυτή την ταινία. Αντιθέτως έχουμε ένα Pacino που είναι ήσυχος και προβληματισμένος αλλά και πολύ ευαίσθητος κάτι που μας άρεσε ιδιαίτερα σαν ερμηνεία και μας παρουσίασε έναν ανανεωμένο ηθοποιό που δεν πατάει σε τόσο γνώριμα για τον ίδιο νερά.
Βοηθός του σε αυτή την μεταμόρφωση ο σκηνοθέτης της ταινίας, Barry Levinson, με τον οποίο είχαν συνεργαστεί και στην 2010 ταινία της HBO “You dont know Jack”.
Στο πλάι του Al Pacino συναντάμε την Greta Gerwig, την Pegeen όπως αποκαλείται στην ταινία, που είναι μια νέα και δυναμική γυναίκα με ελεύθερες ιδέες η οποία είναι μικρότερη του κατά 30 χρόνια. Επίσης είναι και η κόρη παλαιών φίλων του και το κερασάκι στην τούρτα είναι πως είναι λεσβία. Η Gerwig τα καταφέρνει πάρα πολύ καλά σε αυτό τον ρόλο και μας μεταφέρει άψογα την ψυχοσύνθεση της νεαρής κοπέλας με τις παράπλευρες ανάγκες.
Η σχέση αυτών των δυο και χάρη στο μοναδικό σενάριο των Buck Henry και Michal Zebede περνάει από σαράντα κύματα ενώ οι διάλογοι τους είναι άκρως έξυπνοι και διασκεδαστικοί.
Η ταινία ξεκινάει με τον Simon Axler (Al Pacino) να χάνει στην κυριολεξία τον κόσμο κάτω από τα πόδια του ενώ είναι επί σκηνής ανεβάζοντας το έργο του Shakespeare “As you Like it”. Ακόμη και όταν τον μεταφέρουν στο νοσοκομείο αναρωτιέται αν η ερμηνεία που δίνει για την κατάσταση του πόνου του είναι πιστευτή ή όχι. Για τον Simon και ο ίδιος ο κόσμος είναι μια μεγάλη θεατρική σκηνή.
Κάπως έτσι ξεκινάει η εξιστόρηση της ταινίας με τον Simon να πιστεύει πως πλέον έχει χάσει το χάρισμα του – οι λέξεις πλέον δεν του έρχονται όταν τις χρειάζεται ενώ η έμπνευση έχει γίνει απαγορευμένη λέξη για τον ίδιο.
Το χάρισμα που δεν βλέπει ο ίδιος θα το δει η Pegeen που θα εμφανιστεί στην πόρτα της ερημωμένης έπαυλης του. Η ίδια ερωτευμένη μαζί του από τα 8 της θα βρει την ευκαιρία να εκφράσει αυτά τα καταπιεσμένα αισθήματα της. Ο κόσμος του Simon θα διαταραχτεί και το τώρα θα μπλεχτεί με το αν με έναν πολύ ωραίο τρόπο.
Όπως και στο Birdman ο θεατής θα βρεθεί στο μυαλό του κεντρικού ήρωα και θα προσπαθήσει να ξεχωρίσει τι είναι πραγματικό και τι όχι. Ένα παιχνίδι που και εδώ θα κρατήσει τον θεατή ενεργό για όλη την διάρκεια της ταινίας.
Οι ταινία επίσης πλαισιώνεται και από άλλους πολύ καλούς ηθοποιούς όπως την Nina Arianda, βετεράνο του Broadway, στο ρόλο της ψυχωτικής Sybil αλλά και της Kyra Sedgwick στο ρόλο της πρώην σχέσης της Pegeen που έχει πλέον κάνει αλλαγή φίλου και είναι άνδρας.
Συμπέρασμα
Προσωπικά το “The Humbling” μου άρεσε περισσότερο από το “The Birdman” χωρίς όμως να θεωρώ το δεύτερο σε καμιά περίπτωση κατώτερο. Η ταινία ακροβατεί μεταξύ δράματος και μαύρης κωμωδίας και στο μεγαλύτερο μέρος της τα καταφέρνει άψογα.
Ο Al Pacino πραγματικά δίνει για ακόμη μια ταινία ρεσιτάλ ερμηνείας με υποδυόμενος μάλιστα ένα χαρακτήρα που δεν συνηθίζει.
Ο Barry Levinson με ένα σχετικά μικρό budget σκηνοθετεί ένα πραγματικό διαμάντι που μπορεί να μην γίνει η τεράστια εμπορική επιτυχία που γνώρισε ο ίδιος με ταινίες όπως το “Rain Man” αλλά που θα αγγίξει το κοινό και θα το προβληματίσει.
