Τι είπαν για τον Steve Jobs μερικοί από τους πιο στενούς του συνεργάτες

0
2113

steve-jobs-31

Σήμερα είναι η 4η επέτειος του θανάτου του συνιδρυτή της Apple Steve Jobs και έτσι όπως έχει γίνει πλέον παράδοση κάποιοι από τους πιο στενούς του συνεργάτες μοιράστηκαν μερικές μοναδικές προσωπικές στιγμές για τον μεγάλο άνδρα και οραματιστής της Apple.

Phil Schiller για τον χαλαρό χρόνο που περνούσαν στις μεγάλες παρουσιάσεις  

“Υπήρχαν τόσες πολλές καλές στιγμές. Καθόμασταν στα παρασκήνια κατά την διάρκεια των παρουσιάσεων στο σκοτάδι πίσω από έναν τεράστιο τοίχο. Από την άλλη πλευρά βρισκόταν το κοινό που έφτανε μέχρι και τις 6000 χιλιάδες. Βλέπαμε αυτή την μεγάλη οθόνη ανάποδα όλες τις διαφάνειες, όλα τα βίντεο, όλα τα demo και απλά περιμέναμε. Μετά θα άκουγες τα χειροκροτήματα και τις επευφημίες. Γέμιζες με τόση χαρά και υπερηφάνεια εκείνη την στιγμή – όλοι αυτή η δουλειά που κάναμε τόσους μήνες ήταν για αυτή την μοναδική στιγμή. Αυτό αισθανόμασταν με τον Steve. Μας έδινε κουράγιο για όλη την διάρκεια της παρουσίασης. Αυτή ήταν μια μοναδική στιγμή που περνούσα κάθε φορά με τον Steve όταν είχαμε μια μεγάλη παρουσίαση της εταιρείας στο κοινό”

Ο Bud Tribble για την δημιουργία του πρώτου Mac με τον Steve
“Ο Steve δεν ήταν καθηγητής. Αν ήθελε να σου μάθει κάτι σου το έδειχνε ο ίδιος. Το 1981 όταν είχε σχηματιστεί η ομάδα του Mac υπήρχαν πάρα πολλοί άνθρωποι που ακόμη προσπαθούσαν να καταλάβουν τι είχαμε δημιουργήσει. Τι θα είναι; Τι θα κάνει; Πως θα μοιάζει; O Steve ήρθε μια μέρα και είπε πως θα πάμε μια εκδρομή. Πηγαίνουμε στο San Francisco στο Young μουσείο ανέφερε. Έχουν μια παρουσίαση του Louis Comfort Tiffany και θα περάσουμε εκεί την μέρα μας για να δούμε τι έκανε αυτός ο άνθρωπος μας είπε. Ήταν ένα απίστευτο μάθημα που έδωσε έναν διαφορετικό τόνο στην ομάδα του Mac.”
H Andrea Jung για το ανθρώπινο πρόσωπο του Steve
“Ως CEO έχεις καλές και άσχημες μέρες και θυμάμαι πως είχα μια πολύ άσχημα μέρα με μερίδα του τύπου. O Steve ήταν ένας πραγματικός φίλος. Με πήρε στο τηλέφωνο και μου είπε να το ξεχάσω τονίζοντας μου πως αν δεν πέσω τότε δείχνει πως δεν προσπαθώ. Μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες δημιουργήθηκαν από ανθρώπους που έμαθαν από τα λάθη τους. Συνέχισε να πηγαίνεις μπροστά μου είπε με τον δικό του μοναδικό τόνο. Ήταν ανθρώπινος με βαθιά αισθήματα. Αυτός ήταν ο Steve που γνώρισα”
Ο Eddy Cue για το πως ο Steve ήταν σαν οικογένεια 
“Δουλεύοντας μαζί του πάντα είχα μια προσωπική επαφή. Δεν ήταν μόνο δουλειά. Με κάποιο τρόπο κάποιες φορές ήταν ένας αδελφός μου, κάποιες άλλες μια πατρική φιγούρα και πάει λέγοντας. Σίγουρα ήταν ένα μέλος της οικογένειας μου. Ήταν ένας άνθρωπος που δεν ήθελες να απογοητεύσεις. Δεν έχω αισθανθεί έτσι με κάποιον άλλο στην δουλειά. Δεν ήθελε να τον απογοητεύσεις γιατί ήταν ο εργοδότης σου αλλά γιατί τον αισθανόσουν ως τον αδελφό τον πατέρα σου και γενικότερα σαν ένα πάρα πολύ στενό μέλος της οικογένειας σου. Αυτό ήταν το άτομο που ήξερα και που γνώρισα. Υπήρχαν σίγουρα στιγμές που διαφωνήσαμε, μαλώσαμε και πολλά ακόμη όπως σε κάθε σχέση. Αλλά ήταν ένα άτομο που πραγματικά νοιαζόταν.”
O Tim Cook για την σύγκριση μαζί του
“Τον Φεβρουάριο του 2009 όταν ο Steve είχε πάρει άδεια από την Apple και περνούσε χρόνο στο σπίτι του πήγαινα μετά την δουλειά για να συζητήσω για πολλά πράγματα μαζί του. Περίμενε για την μεταμόσχευση του και η υγεία του έδειχνε να επιβαρύνεται κάθε μέρα. Μια συγκεκριμένη μέρα έδειχνε ιδιαίτερα άρρωστος σε σημείο που επηρεάστηκα τόσο συναισθηματικά που έκανα εμετό στην πίσω αυλή του σπιτιού του. Ανησυχούσα πως δεν θα ζήσει αρκετό διάστημα ώστε να βρει τον δωρητή που περίμενε. Μετά από έρευνα που έκανα σε γιατρούς για δική μου συμβατότητα τον επισκέφτηκα και του είπα πως ήθελε να του δώσω εγώ μέρος από το συκώτι μου μιας και ήμουν συμβατός δότης. Παρά το γεγονός πως δεν ήξερε που βρισκόταν στην λίστα και αν τελικά θα βρισκόταν άλλος δωρητής συμβατός μου το αρνήθηκε κατηγορηματικά γιατί φοβόταν πως θα έβαζα την δική μου υγεία σε κίνδυνο.
Τέτοιος άνθρωπος ήτανε. Καθόλου εγωιστής ακόμη και όταν ήταν στο χείλος του θανάτου. Είχε κάθε δικαίωμα να μου πει ναι αλλά και πάλι το αρνήθηκε γιατί δεν θέλησε να βάλει έναν φίλο του σε κίνδυνο. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ αυτό.”