O Don Melton, ήταν ο πρώην επικεφαλής των διαδικτυακών τεχνολογιών της Apple με τον πλοηγό Safari να είναι η κύρια ενασχόληση του. Σήμερα στο προσωπικό του blog ανέβασε ένα πραγματικό μοναδικό άρθρο με τις αναμνήσεις του για τον Steve Jobs που αξίζει ειλικρινά να διαβάσετε.
Παρακάτω σας έχουμε 2 αποσπάσματα:
“Να ξεκινήσω λέγοντας πως δεν ήξερα τον Steve καλά αλλά είχα την ευκαιρία να βρίσκομαι κοντά του σε πολλές περιπτώσεις, οι περισσότερες κατά το review κάποιας υπηρεσίας ή εφαρμογής για την οποία ήμουν υπεύθυνος. Υπήρχαν σίγουρα και άλλες συναντήσεις αλλά ποτέ δεν επισκέφτηκα το σπίτι του ή είχα προσωπικές συνομιλίες μαζί του.
Με άλλα λόγια δεν ήμουν κάποιος από τους κοντινούς συνεργάτες τους και τις περισσότερες φορές όταν με έβλεπε μάλλον με ήξερε ως τον “Safari guy”. Aυτό ήταν υπέρ αρκετό για εμένα μιας και υπήρχαν και άλλοι τρόποι για να σε βλέπει και σε θυμάται ο Steve Jobs μέσα στην εταιρεία. Βέβαια με ήξερε και εμ το όνομα μου. Για όποιον από την Apple ή την Pixar ο Steve ήξερε και το όνομα ήταν μεγάλη τιμή αλλά επίσης και τεράστια ευθύνη.”
Παρακάτω σας έχουμε και μια από τις μοναδικές ιστορίες που ο Don ήταν να ανοίξει η γη να τον καταπιεί με τον Steve Jobs.
“O Steve είχε την συνήθεια να γευματίζει και να πίνει καφέ στο Caffè Macs. Την καφετέρια του campus της Apple και συχνά τον πετυχαίναμε μαζί με τον Jonathan Ive.” Μια μέρα λοιπόν και ενώ γευμάτιζε με 2 από τους μηχανικούς του στο εν λόγω μέρος ένας παλαιός γνώριμος και των τριών μπήκε στο χώρο και κάθισε μερικά τραπέζια παραπέρα για να συνομιλήσει με έναν τύπο που είχε γυρισμένη την πλάτη του προς την παρέα.
Ο Don είχε την φαεινή ιδέα να σηκωθεί από το τραπέζι και να φωνάξει προς το μέρος του γνωστού του “Hey Bud! Έλα από εδώ να δεις τους παλαιούς σου φίλους μόλις τελειώσεις να μιλάς με αυτόν τον τύπο!” Ο Bud όπως ήταν φυσικό γύρισε προς το μέρος της παρέας αλλά μαζί του γύρισε και ο συνομιλητής του, αυτόν που αποκάλεσε ο Don “τύπο”.
Ο “τύπος” λοιπόν δεν ήταν άλλος από τον ίδιο τον Steve Jobs o οποίος έριξε στην παρέα ένα ειρωνικό γελάκι συνοφρυώνοντας τα φρύδια του και σαν να τους έλεγε “Δεν ξέρω ποιοι είστε αλλά δεν θα το ξεχάσω αυτό”
Αν θέλετε να διαβάσετε και άλλες ιστορίες που ειλικρινά έχουν ενδιαφέρον, πηγαίνετε στο blog του Don Melton εδώ
